ای نازنین، ای نازنین، در آینه ما را ببین...

مدتی بود که سکوت رو تجربه میکردم ، شاید هم سکوتی که میجنگید تا کلمه نشه شاید هم داشتم آینه وار زندگی رو تو خودم منعکس میکردم
ما انسان ها موجودات عجیبی هستیم، به دنبال فتح داشته ها و برای بقای آرزوها تلاش میکنیم، اما دنیای درون خودمون رو نمیابیم. تا چشم بر هم زدیم، به پایان سالی دیگر نزدیک شدیم و در خلوت تنهایی به دست آوردها و آرزوهای بایگانی شده فکر میکنیم. باید لحظه ها رو زندگی کرد، باید لحظه ها رو دریافت، باید از لحظه ها زندگی رو ساخت...

آینه وار آینه رو مقابل شما گذاشتم تا در کنار هجوم مکرر دردها و زخم ها، از قدرت همیشه حاضر عشق، امید و آزادی نوید بدم. با آینه حقیقت رو نمیشه پشت واژه ها پنهان کرد، حقیقت بهبودی، حقیقت همدلی، حقیقت مرهم بودن و دوباره با هم جوانه زدن.
سال ها با شما از شکوه بهبودی گفتم، امروز در روزگاری که در این زمین خاکی از خشکسالی هشدار میدهند، یکسال و اندی است آینه ، با یاری بهبودیافتگان ، دوباره جوانه زدن را به خاک سرزمین مان هدیه میکند، تا خاک وطن هم جان تازه و عطری نو بگیرد.
در عصر سرد پیامک های مجازی، اطاقک شماره ۴ در تارنمای بهبودی چت رو بروی قشر دردمند پناهجویان بی پناهمان باز کردیم تا درهای دنیای بهبودی بر روی این خسته دلان باز شود و مرام همدردی و همدلی مرهمی شود بر زخم های بی سرپناهانمان. اطاقک های دیگر مثل همیشه برای مشارکت راهیان دنیای بهبودی، رهجویان و خانواده ها با پرجاست.
www.Behboudichat.com
میوه بهاری آینه امسال کتابچه ای است برای توانمند سازی عزیزان هموابسته ما، تا در مقابل تمام نبودن ها، با آینه از بودن، اما سالم بودن و در کنار هم بودن به بهبودی برسند.
میدانم و میدانید که سالهاست نامه های کاغذی جای خود را به دگمه ها و صفحات کامپیوتری دادند، امروز میخواهم پای صحبت ناگفته های شما بنشینم و دست نوشته های شما را بخوانم. از راهکارها، از ساختن و بودن، کماکان با من از ایران بگو...