با درودی به عظمت عشق به یاور ما
شنیدی میگن بزرگترین مصیبت اینه که آدم نه سواد کافی برای صحبت کردن داشته باشه و نه شعور لازم برای خاموش ماندن؟ ما ملتی هستم که شایسته بالاترین مصیبت ها هستیم به این خاطر که با سواد ها همه رفتن و بی شعور ها همه ماندن
قدردانی از جانباختگان در این اپیدمی هم یکی دیگر از بزرگواری های توست
برامون بمان و برامون بخوان

ﺭﻭﺑﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ : ﺩﺭﺱ ﺯﻧﺪﮔﻴﺮﻭ ﻳﺎﺩﻡ ﺑﺪﻩ

ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﻛﻮﻩ ﺑﭙﺮ

ﺭﻭﺑﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﭘﺎﻳﻢ ﻣﻴﺸﻜﻨﺪ

ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ : ﻣﻴﮕﻴﺮﻣﺖ

ﺭﻭﺑﺎﻩ ﭘﺮﻳﺪ ، ﮔﺮﮒ ﺍﻭﺭﺍ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺶ ﺷﻜﺴﺖ

ﺭﻭﺑﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﭼﺮﺍ ﻧﮕﺮﻓﺘﻰ؟؟؟

ﮔﺮﮒ ﮔﻔﺖ ﺩﺭﺱ ﺍﻭﻝ : ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﮒ !

سلام به بزرگمرد سرزمین ما ، سلام به کسی که همیشه از حقیقت گفته
آیا هرگز به این فکر کردی که حقیقت به نظر اکثریت مردم ، بخصوص در مملکت ما، یک تله است؟ چون همه میدانند که نمی‌تونی پای در آن بگذاری و به دام نیفتی. همه میدونن نمی‌تونی آن را به چنگ آوری و گیر اندازی، حقیقت است که تو را گیر می‌اندازد. به همین دلیل هم نه فقط در مورد این بیماری بلکه در مورد همه دردها و سیاه بختی ها مسئولین ما از حقیقت فراری و متنفرند.
تو همیشه صدای حقیقت بودی ، زنده باشی برادر

داریوش گرامی سلام
چی بگم؟ چی باید گفت؟
تو یکی از بهترین معلم های این سرزمینی ، تو فقط یاد ندادی، تو دلیل یادگرفتن رو هم داری به ما یاد میدی، اره دلیل یاد گرفتن!
یاد گرفته ام
بگریم بی دغدغه
بخندم بی بهانه
برقصم بی ترانه
برنجم بی گلایه
و نظاره کنم آنچه نیستم
و ببینم آنچه هستم
ما ها خیلی چیزها میتونیم باشیم، میتونیم با محبت باشیم، با وقا باشیم، با شرف باشیم، بی باک باشیم، اما......
عمرت جاودان یاور

با سلامی گرم به داریوش عزیز تر از جان
اغلب فکر میکنیم اینکه یاد کسی هستیم و با خاطره ی کسی زندگی می کنیم ، منتی است بر گردن او
غافل از اینکه اگر یاد کسی هستیم این هنر اوست ، نه هنر ما . . .
تو همیشه به یاد همه ما بودی و هستی و ما هم تو را در آغوش جان نگهداشتیم
تنها آرزوم اینه که قبل از اینکه بمیرم تو رو از نزدیک ببینم
زنده باشی

همیشه دلم میخواست میتونستم پرواز کنم
پرواز کنم تا لحظه ای بتونم از نزدیک ببینمت و فقط بگم یاور لحظه ای تنهایی و دردهای مشترکم بودی
همیشه گفتن به آنهایی که دوستشان دارید بی بهانه بگویید دوستت دارم
بگویید در این دنیای شلوغ
سـنجاقشان کردید به دلتان
بگویید گاهی فرصت با هم بودنمان
کوتاه تر از عـمر شکوفه هـاست
شما بگویید حتی اگر نشنوند
منم اینجا میگم حتی اگر نشنوی داریوش

زندگی مثل بازی شطرنج میمونه!

اگه بلد نباشی همه میخوان یادت بدن

وقتی هم که یاد گرفتی همه میخوان شکستت بدن!

برادر سلام
اشک همه ما رو درآوردی اما چه زیبا
کاش زندگی از آخر به اول بود..
پیر بدنیا می آمدیم..
آنگاه در رخداد یک عشق جوان میشدیم..
سپس کودکی معصوم می شدیم ودر،
نیمه شبی با نوازش های مادر آرام میمردیم...!!!
جاودانه باشی

با سلامی گرم به یار زندگانیم
داریوش عزیز

از این تکرار ساعت ها

از این بیهوده بودن ها

از این بی تاب ماندن ها

از این تردیدها

نیرنگها

شکها

خیانت ها

از این رنگین کمان سرد آدمها

واز این مرگ باورها و رؤیاها

پریشانم

دلم پرواز میخواهد

میدونم همیشه گفتی آسمونشم بگیری این پرنده مردنی نیست، با صدات پر پرواز بهمون میدی ، جاودانه باشی

یاور همیشه دوست داشتنی ما
بیاییم دلیلـۍ را
امتـحان ڪنیم تـا
در آن اسـتادشـویـم،
هـمان گـونـہ
ڪہ در غمـگـین
بـودن ِبـدون دلـیـل
بـہ مـ‌هـارت رسـیده ایـم
دلت شاد و
لبت خندان داریوش عزیز مرسی که همیشه باعث شادی و ییداری ما هستی

گویا هیچ چیز مشترکی در این کشور وجود ندارد که برای آن دست‌های هم را بفشاریم و برای رسیدن به آن تلاش کنیم. ظاهرا فراموش کرده‌ایم که ایران و ایرانی بودنمان مقدم بر بقیه امور است؛ باید ایرانی باشد تا بتوان برای جریان‌های سیاسی، تیم‌های ورزشی و عقیده هایمان هورا کشید. باید مای ملی قوی باشد تا قومیت‌ها در زیر پرچم آن ویژگی‌های ممتاز خود را شکوفا کنند. باید همکاری و تعاونی باشد تا ایرانی آباد باشد. باید...
ای وطن‌ای مادر تاریخ ساز
ای مرا بر خاک تو روی نیاز
ای کویر تو بهشت جان من
عشق جاویدان من ایران من
ای ز تو هستی گرفته ریشه ام
نیست جز اندیشه ات اندیشه ام

برادر جان
ای کاش همه شعور درک ریشه مشکلات ما انسان ها رو داشتن. این بیماری هم ریشه اش در نادانی همه ماست که در تاریکی بسر میبریم.

اكثر انسانها حتی جسارت دور ريختن لباسهايی كه مدتهاست بدون استفاده در كمدهايشان آويخته شده را ندارند
بعد از آنها توقع داريم كه باورهای غلطی را كه قرن هاست در ذهنشان زنجير شده است به راحتي كنار بگذارند و دور بريزند ...!!!
جهل نرمترين بالشی است كه بشر ميتواند سر خود را بگذارد و آرام بخوابد ... !!
شاید فقط تو بتونی بیدارشون کنی - زنده باشی سالار

داریوش عزیزم
نمیدونم به چه زبانی احساسم رو بیان کنم، شاید تنها چیزی که میشه گفت اینه که با زندگی کردم و با آرزوی دیدارت از این دنیا خواهم رفت، تو تنها دلیل باور ما به خوبی و انسانیت هستی

مردمان شهر برای آزادی تابوت ساختند و برای عشق مرز ...
غافل از اینکه نه آزادی در تابوت جا می گیرد و نه عشق مرز می شناسد.

سقفِ آزادی،رابطه‌ مستقیم
با قامتِ فکری مردمان دارد.

در جامعه ای که قامت تفکر
و همت مردم کوتاه باشد،
سقف آزادی هم به همان نسبت کوتاه می شود.

وقتی سقف کوتاه باشد،
آدم های بزرگ سرشان آنقدر
به سقف میخورد که حذف میشوند.

آدمهای کوتوله،اما راحت جولان میدهند.
مردم عوام هم برای بقاء
آنقدر سرشان را خم میکنند که
کوتوله میشوند و سقفها
پایین و پایین تر می آیند.

و مردم،بیشتر و بیشتر قوز میکنند
تا اینکه کمرشان خم میشود
و دیگر نمیتوانند قد راست کنند.

مشخصه که چرا قدر هم رو نمیدونیم آخه ما یه سری ادمهای غافلی هستیم که خیلی دیر از خواب غفلت بیدار میشیم .متاسفانه یا باید طرفمون بمیره یا مریض بشه یا دچار یک گرفتاری بشه تا این ورژن قدردان بودنمون روش کیلیک بخوره و یادمون بیاد که خیلی وقت که خوبیهای همدیگر رو ندیدیم و خیلی ساده و راحت از کنار هم گذشتیم به بهونه اینکه تو کلاست به من نمی خوره، تو اخلاقت بده، یا نه من اونقدر گرفتار خودم و زندگیم هستم که گوشه ی برای شماها باقی نمی مونه . من قدر تو رو میدونم داریوش همیشه میدونم

تو شاهکار خلقتی ، تو تنها کسی هستی که هیچوقت پشت ما رو خالی نکردی، این هم یکی دیگه از شاهکارهای توست

قدردانی کردن یکی از قدرتمند ترین ابزارهای انسان هاست ، اما همین قدر که قدرتمنده ما بهش کم توجه هستیم.فرقی نمیکنه چند ساله مونه ، چه شغلی داریم و چه اهدافی رو دنبال میکنیم ، درسته که پیشینه و گذشته همه ما باهم متفاوته اما اکثرمون یه چیز مشترک داریم و اونم اینکه چون هممون یه هدف داریم که با تمام وجود براش تلاش میکنیم ، فراموش کردیم که چه چیزهایی داریم و باید قدردان اونا باشیم . یادمون رفته قدردان چیزهایی که داریم و نقطه ای که الان اونجا هستیم باشیم.

داریوش ما فقط به امید تو زنده ایم
همین

ای بزرگمرد تاریخ ایران هیچ کلامی گویای حس ما مردم تیره بخت نیست که فقط در این دنیای سیاه با نور تو زندگی میکنیم. از خاک پاک ایرانزمین گلوی پرتوان و قلب مهربانت را می بوسیم ، به امید دیدارت در میدان آزادی
زنده باشی