This is the first time I am watching your website.
It is amazing.
I was just wondering why my lovely Darioush do not say anything abt what is happening in Iran.
But now, I am seeing it is all abt that.
Please please please if u can make an Album of all ur songs related to this issue and add some nice songs to them too.
Now is the time. U r the man. U have hearts of million people in your hands.

اي واي در اين دار فنا خستگي ما
چيزي نبود جز غم دلبستگي ما
ما همه جمله اسيران من و مايي خويشيم
اينجاست همان علت صد دستگي ما

داريوش جان به اميد روزي که از نزديک زيارتت کنم

با افتخار يکي از هوادارانت هستم
داريوش جان در اين فضاي غمگين و خفقان
جاي تو براي مبارزه در کنارمان خالي ...
نعره کن اي سرزمين جان سپردن
ايستاده مي‌ميريم تا ميلاد تو و همه فرزندان ايران در آينده در اين سرزمين با ازادي زندگي کنند.
راستي اين لينک ايراد داره هرگز نشد صداي گرمت رو بشنوم.

سلام به داریوش عزیزتر از جانم
تظاهرات 16 آذر بی سابقه ترین تظاهرات در این 10 سال اخیر بود
فرق آن با سالهای قبل این بود که مردم هم با دانشجویان همراه بودند یعنی مادرها و پدرها و غیر دانشجویان
و دیگر از شعارهای تند ترسی نبود

شعارها تندتر شده بودند

دوست دارم همیشه
به امید دیدار دوباره
خداحافظ

دریغ
امشب نشسته ام؛
غمگین و سرگران؛
غم میخورم من از؛
بیداد این زمان.
میافکنم نگاه؛
بر تیره خاک این بیداد زمینمان.
گویی بریده اند؛
گردن زتن جدا؛
چون گوسپندی سپید؛
تنها و بی پناه؛
همه عاشق دلان این خاک تیره را.
وین زاهدان ظلم؛
به صدها و صد فریب؛
جشنی ز خون عشق؛
کرده اند خود به پا.
با دیده ای حریص؛
این خونین پوزگان؛
دیده دریده اند؛ب
ر هر چه در رگش؛
حجمی ز زندگیست.
وز این میان؛ز وهم؛
در رنگ زندگی؛
رنگی کبود و تلخ؛
چون رنگ هر گناه؛
در ذهن تار خویش؛
با صد هزار پریش؛
هر بار دیده اند.
در چشم کورشان؛
همه خلق دشمنند.
تنها به راه حق ایشان روند و بس؛
و آن دیگران همه بر راه باطلند.
امشب نشسته ام؛
غمگین و سرگران؛
غم میخورم من از؛
بیداد این زمان.
صدها هزار دریغ؛
بر یاد آن کسان؛
رستم؛سهراب؛سیاوش و؛
دیگران ...
آنان که قلبشان؛مومن بود به عشق؛
صدها هزار دریغ؛رفتند زین میان.
صدها هزار دریغ؛بر یاد آن کسان؛
امیر کبیر؛مصدق و دیگران...
آنانکه دین خود با عشق رقم زدند.
صدها هزار دریغ؛
رفتند زین میان.
قلبم شکسته است؛
لیک جای ناله نیست.
اینک به صدنیاز باید به سجده رفت.
اینک پر از نیاز؛با قلبی پر هراس؛
کنجی نشسته ام؛
شاید به انتظار؛
بینم سپیده را.
خیزد ز سمت شرق؛
بر سقف آسمان.
و ز گرمی رخش؛ آن مرغ کهنه یاد؛
که نامش بود همای؛
خیزد ز لانه اش؛
تا سقف آسمان
بالا رود؛و؛باز؛این خاک مرده را؛
گیرد به زیر بال؛
با صد هزار دعا.
آری نشسته ام؛اینک به انتظار...

آرش
______________
تهران 30/06/1377

سلام به ازادي
من دانشجوي مديريت از مشهد
اين روزها حال و روز خوبي نداريم و به اميد زنده ايم
زجه مادران - کمر خميده پدران خنجريست بر دلهاي ما
شک داريم در کاري که شروع کرده ايم که مبادا انچه که برسرپدران ما امد براي ما نيز چنين شود
خلاصه که زنده ايم به عکس تو و شعرتو
نميترسيم - ميجنگيم براي انچه که ميخواهيم

سلام داريوش عزيزم
ممنون از پيام بسيار زيبات براي روز دانشجو .
۱۶ آذر هم براي ايران فرياد آزادي سر داديم و براي
عزيزان از دست رفتمون ...
همچنان منتظريم و مقاومت مي کنيم تا به اون هدفي که مي خواهيم برسيم .
نترسون عشق و از رنج
نترسون ما رو از مرگ
ياور هميشه مومن دوستت دارم

سلام ای بزرگ خوب من
بله دیروز هم مردم را به زیر لگد و باتوم بردند لباس شخصی ها با حیدر حیدر کردن مردم را می زدند .
ما بیشماریم و برای آزادی اگر بهایش خون باشد تا آخرین قطره می جنگیم به امید دیدار تو ای حضرت من

. مردم ایران جنبش سبز متعلق به تک تک مردم است ومتعلق به موسوی نیست بلکه موسوی به جنبش سبز تعلق دارد..وهمانطور که مردم از روز اول گفتند. موسوی بهانه است کل رژیم نشانه است . ملت ایران دیکتاتوری نمیخواهد . زنده باد جمهوری فدرال ایران که در آن شایسته سالاری و دمکراسی وجدایی دین از سیاست حاکم است نه پارتی بازی ودیکتاتوری طبقه کوچکی بر اکثریت جامعه.دست بدست هم دهیم تا همه ایرانیان در عدالت ورفاه زندگی کنیم.

تو نمی دانی
چگونه خدا را
تیرباران می کنند
تا شیطان ها را بترسانند .
چگونه گل ها را گردن می زنند
و کبوتران را داغ .
چگونه خونِ نفت
در رگِ جوی هایِ طمع
دَلَمه می بندد .
چگونه درختان دار می شوند
و دست ها تازیانه .
و ایران چگونه
- تکه تکه می شود
زیرِ ساطورِ وحشت .

به امید ازادی و ابادی...... :-(

سلام به داریوش نازنینم
۱۶ آذر امسال با سال های قبل متفاوت بود... امسال ۱۶ آذر سبزی داشتیم.. من دانشجوی دانشگاه شیراز هستم. دانشگاه ما(ریاست و معاونین) همه کمر به اذیت و آزار دانشجویان بسته اند چه در ایام پس از انتخابات... چه در ۱۳ ابان که با جیره خوارانشان با باتوم به جان دانشجویان ما افتادند چه امروز که حتی نیروی نظامی را به داخل دانشگاه فراخواندند...
اما ما تا آخر ایستاده ایم...
از این شب گوشه خاموش...
از این تکرار بی رویا...
سلام ای صبح آزادی...
سلام ای روشن فردا...